تصمیم دربارهی اینکه چه چیزهایی را در کنترل بگیریم، کاملا به نظام باورهای ما وابسته است. در علم روانشناسی، از این موضوع با عنوان «منبع کنترل» یاد میشود.
افرادی که دارای منبع کنترل بیرونی هستند، بر این باورند که زندگی آنها به سرنوشت، شانس یا تقدیر وابسته است. آنها بیشتر اعتقاد دارند “هر آنچه که باید بشود، میشود.”
برعکس، افرادی که دارای منبع کنترل درونی هستند بر این باورند که کنترل کامل آینده در دست خودشان است. آنها خود را مسئول کامل موفقیت و شکستها در زندگیشان میدانند.
منبع کنترل ما مشخص میکند که دیدمان نسبت به اتفاقات چگونه است.
فردی را تصور کنیم که در یک مصاحبه شغلی شرکت میکند. او دارای تخصص، تحصیلات و تجربهای است که آن شرکت احتیاج دارد. اما چند روز بعد تماسی گرفته میشود و به او میگویند که کار را نگرفته است. اگر این فرد منبع کنترل بیرونی داشته باشد با خودش فکر میکند شاید آنها افراد متخصص و با کیفیت بالاتری برای این کار پیدا کردهاند. اما اگر منبع کنترل درونی داشته باشد، بیشتر اینطور فکر میکند که باید کاری میکرده تا آنها را بیشتر تحت تاثیر قراردهد. مثلا رزومهاش را بهتر مینوشته یا به تقویت مهارتهایش در مصاحبه میپرداخته…